Szklana klisza bromo – żelatynowa
Szklana klisza bromo – żelatynowa
W latach 80-tych dziewiętnastego stulecia, negatyw uzyskiwany przy pomocy mokrej płyty kolodionowej
zaczął zastępować mniej kłopotliwy w obróbce negatyw – szklana klisza bromo – żelatynowa.
Do czasu powstania tej nowej metody, z powodu tego, iż negatyw bardzo szybko tracił czułość na światło,
musiał być przygotowany tuż przed naświetleniem, a wykonanie negatywu należało do fotografa.
Szklana klisza bromo – żelatynowa nie traciła już czułości tak szybko i używało się jej w stanie suchym.
Zapas klisz można było wykonać wcześniej lub zaopatrzyć się w nie drogą kupna w sklepie, załadować
do torby i ruszyć w plener.
Sucha metoda negatywowa – szklana klisza bromo – żelatynowa powstała w roku 1871 i jest dziełem
Richarda Maddoxa. Jak taki negatyw wykonać – opisał to doskonale w książce „Wstęp do fotografii”
z roku 1899 , Prezes Włoskiego Towarzystwa Fotograficznego C.K. Pułkownik G. Pizzighelli.
Przytoczę to jednak po części własnymi słowami.
W ciepłej wodzie rozpuszczamy żelatynę, a potem w tym roztworze sól bromową. Następnie łączymy ten
roztwór z wcześniej wykonanym wodnym roztworem azotanu srebra, nieustannie mieszając . Tę czynność
wykonujemy przy świetle wyłącznie czerwonym. W naszym roztworze zachodzi reakcja soli bromowej
z azotanem srebra i powstaje związek czuły na światło – bromek srebra, w postaci nadzwyczajnie drobnych
cząsteczek zawieszonych w żelatynie – emulsji.
Taką mieszaniną powleka się płytki szklane i suszy. Po wyschnięciu mamy gotowy negatyw.
W ten sposób wykonany negatyw ma jednak swoje niedoskonałości. Na różne barwy jest różnie uczulony,
słabo reaguje na barwę żółtą, a bardzo na barwę niebieską. Aby choć po części problem usunąć, do emulsji
dodawano różne barwniki. Między innymi eozynę, erytrozynę, czerwień chinolinową, błękit chinolinowy itp.
C.K. Pułkownik G. Pizzighelli radzi jednak, żeby sobie dać z tym spokój, pójść do sklepu i sobie gotowe
klisze bromo-srebrowe kupić.
fotograf około 1880W opisywanym tu okresie rozwoju fotografii negatywy cechowała bardzo niska czułość co zmuszało fotografa do stosowania bardzo długich czasów naświetlenia. Wykonanie dobrego zdjęcia ślubnego, zdjęcia dziecka czy też ostrej fotografii portretowej było nia lada wyzwaniem nie tylko dla fotografa ale też dla osób fotografowanych. Aby portretowana osoba wyszła na zdjęciu w miarę ostro stosowano jak widać na zdjęciu podpory pod głowy modeli.
Hanibal Goodwin w 1887 roku opracował film zwojowy na podłożu przeźroczystym nitrocelulozowym.
Interesuje Cię fotografia i fotografowanie ?
Jeżeli chcesz być informowany o nowych wpisach na tej stronie zapisz się tutaj.
——————————————————————————————-
