Film, klisza, negatyw zwojowy

Film zwojowy

W 1880 roku George Eastman rozpoczyna produkcję suchych negatywów żelatynowych na podłożu szklanym.
Do roku 1885 wszystkie aparaty fotograficzne do rejestracji obrazu wykorzystywały tylko takie
negatywy. Pojedyncze szklane klisze zapakowane były w kasetach, przed każdym pstryknięciem zdjęcia należało założyć do aparatu nową kasetę z negatywem. A jak ktoś lubił dużo fotografować to i dużo takich kaset musiał przy sobie nosić.

W 1885 roku George Eastman chcąc zmniejszyć trochę bagaż fotografa konstruuje pierwszą rolkasetę. W tym samym roku na potrzeby tejże rolkasety tworzy film zwojowy czyli film nawinięty na szpulkę.
Rolkasetę z filmem zwojowym w środku można było używać w aparatach fotograficznych w których stosowano negatywy na podłożu szklanym.
Podłożem pierwszego filmu zwojowego był papier, naświetlony negatyw należało przenieść na szklane podłoże. Niestety proste to nie było.
Radę na ten problem znalazł Hanibal Goodwin. W 1887 roku opracował film zwojowy na podłożu przeźroczystym, nitrocelulozowym.

Film Typ 105

W roku 1898 Firma Kodak, na potrzeby amatorskich składanych aparatów fotograficznych i dla wygody fotografów opracowała film zwojowy na szpulce o szerokości 6 cm Typ 105.

Film Typ 117

W 1900 roku Kodak opracowuje film o tej samej szerokości ale z troszkę inną szpulką film
Typ 117. Ten typ filmu był używany w pierwszych aparatach fotograficznych Brownie.

Film Typ 120

W 1901 roku opracowano nowy film taż o szerokości 6 cm typ 120, też do aparatów Brownie. Filmy typ 105,117 i 120 różnią się minimalnie wysokością i średnicą kołnierza szpulki.
Film Typ 120 może nie zmieścić się w aparacie w którym wykorzystywano film Typ 117 mieści się natomiast w aparatach na film Typ 105.

Film Typ 620

W 1931 roku Kodak na potrzeby swoich aparatów fotograficznych tworzy kolejny typ filmu o szerokości 6 cm
Typ 620. Film Typ 620 ma cieńszy rdzeń szpulki, wysokość szpulki jest też minimalnie mniejsza.
Film Typ 120 teoretycznie, może do aparatów na film Typ 620 nie pasować.
Jedyna rada to pozyskanie szpulki od filmu Typ 620 i przewinięcie na tą szpulkę filmu Typ 120
to przewinięcie oczywiście w ciemni i dwukrotne tak żeby początek filmu był na początku a nie na końcu.

Film Typ 616

Film Typ 616 opracowano w roku 1932. Film miał szerokość 7 cm. Początkowo ten typ filmu był przeznaczony do aparatów fotograficznych Kodak z oznaczeniem – Six 16.
Nie był to typ filmu szczególnie popularny, ale z produkcji został wycofany dopiero w 1984 roku.
Produkcja filmu Typ 620 skończyła się 1995 roku.

Do naszych czasów z filmów o szerokości 6 cm dotrwał film Typ 120 i Typ 220.
Film Typ 220 opracowano w roku 1965. Jest to film na szpulce tak jak Typ 120 tyle że jest dwukrotnie dłuższy.

Film Typ 220

Wszystkie wymienione wyżej typy filmów mają warstwę papierową do której są przymocowane taśmą. Papier chroni film przed zaświetleniem oraz spełnia rolę informacyjną. Po zewnętrznej stronie ma nadrukowane numery klatek, które można odczytać przez okienko w tylnej ściance aparatu. Film Typ 220 nie ma tego podkładu papierowego, więc do aparatów bez licznika zdjęć raczej się nie nadaje.

Film zwojowy typ 127

Ten typ filmu powstał w zakładach Kodak w roku 1912. Film typ 127 ma szerokość 45 mm. Wielkość możliwych do uzyskania na tym filmie formatów klatek to 3×4, 4×4, 4×6 cm.

Podobnie jak film typ 120 był nawinięty na szpulkę razem z warstwą transportową, papierową na której nadrukowane były informacje  konieczne by w okienku na tylnej ściance aparatu odczytać  gdzie jest początek, gdzie kolejna klatka i gdzie koniec filmu.

Negatyw ten wypełnił lukę między filmem małoobrazkowym o szerokości 35mm i filmem o szerokości 60mm. Jak na tamte czasy budowa aparatu na film małoobrazkowy perforowany była bardzo skomplikowana i kosztowna. Wyposażenie ówczesnych fotoamatorów to głównie aparaty tanie, proste w konstrukcji i proste w obsłudze. Aparaty na filmy o szerokości 60 mm. Film o szerokości 45 mm –  typ 127  miał spowodować aby proste bakelitowe skrzynki do fotografowania zmniejszyły swoje rozmiary. Powstało bardzo wiele aparatów na ten typ filmy. Powstawały też fotoaparaty bardzo do siebie podobne z których jeden – mniejsza była na film typ 127 drugi – wiekszy na film typ 120.

Od 1960 roku popularność aparatów fotograficznych i filmów typ 127 zaczęła spadać. Na runku przeznaczonym dla fotoamatora pojawiało się coraz więcej mniejszych, prostych i tanich aparatów na film małoobrazkowy na którym można było wykonać trzy razy więcej zdjęć. W 1995 Kodak wstrzymał produkcję filmu typ 127. Obecnie film ten jest produkowany przez inne firmy jako produkt bardzo niszowy,  głównie na potrzeby Łomografii.

Fokus – Tadeusz Wyszyński. Fotograf Gdańsk ul. Chlebnicka 30/32 tel. 602504031